Η Ιστορία του χωρίου και γενικά της περιοχής είναι σχετικά άγνωστη, δεν υπάρχουν επίσημες καταγραφές ή μνημεία που να μαρτυρούν έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα. Η περιοχή αυτή ήταν αρκετά απομονωμένη με αρκετά δύσκολη πρόσβαση ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες.
.JPG)
Πληροφορίες μπορούμε να αναζητήσουμε μόνο μέσα από τα αρχεία της Εκκλησίας, της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και σε κάποια βιβλία περιηγητών που πέρασαν από την Ελλάδα τον 18ο και 19ο Αιώνα. Την πρόσφατη ιστορία άλλα τα ήθη και έθιμα αυτού του τόπου μπορούμε να τα ακούσουμε από τους γηραιότερους κατοίκους της περιοχής.
Η Μηλιά είναι κτισμένη πάνω σε ένα φυσικό πλάτωμα στην μέση της πλαγιάς, ίσως κάπου στο παρελθόν η πλαγιά του βουνού κατολίσθησε δημιουργώντας αυτό το τοπίο. Οι Γηραιότεροι κάτοικοι του χωρίου λένε έναν θρύλο σχετικά με το χωριό. "Στα παλιά τα χρόνια το χωρίο ήταν πολύ πιο μεγάλο και τα σπίτια φτάνανε χαμηλά μέχρι το ποτάμι. Ήτανε μεγαλοχώρι όπως το λένε, κάποτε όμως ένα μεγάλο ψάρι βγήκε από την βρύση του χωρίου. Οι Κάτοικοι τότε το βγάλανε και το μαγειρέψανε. Όσοι φάγανε από αυτό πέθαναν και στο χωρίο ξέσπασε μια αρρώστια με αποτέλεσμα να ερημωθεί το χωρίο".
Σε πολλά σημεία γύρω από το χωρίο οι κάτοικοι, βρίσκουν ακόμα θεμέλια πέτρινων κτισμάτων και κομμάτια από κεραμίδια, επιβεβαιώνοντας κάπου τον θρύλο.
Έως το 1600 όπως αναφέρει ο Παπασωτηρίου η Μηλιά και η Καλλιρρόη ήταν
από τα μεγαλύτερα χωριά στην περιοχή με τριακόσιες οικογένειες το καθένα. Το 1616 ο Μητροπολίτης Τρίκκης (Τρικάλων) Διονύσιος ξεσήκωσε τους αγρότες για να σπάσουν τον Οθωμανικό ζυγό. Εκστράτευσε εναντίων των Ιωαννίνων όπου και την κατάλαβε. Ηττήθηκε όμως και πιάστηκε από τους Οθωμανούς βασανίζοντας τον άγρια. Μετά τις επαναστάσεις για την αποφυγή των Οθωμανικών αντιποίνων μάλλον, γίνεται μια μεγάλη μετακίνηση πληθυσμού. Πολλά χωριά αδειάζουν και ερημώνονται, όπως και η Μηλιά, χάνοντας το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της για πάντα. Ενα άλλο στοιχείο που μπορεί να δεθεί με τον Θρύλο (με το ψάρι που αναφέρεται) είναι οι θανατηφόρες επιδημίες που έπληξαν την Θεσσαλία από το 1650 και μετά. Ισως να έφτασαν εδώ πάνω και να αφάνισαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
από τα μεγαλύτερα χωριά στην περιοχή με τριακόσιες οικογένειες το καθένα. Το 1616 ο Μητροπολίτης Τρίκκης (Τρικάλων) Διονύσιος ξεσήκωσε τους αγρότες για να σπάσουν τον Οθωμανικό ζυγό. Εκστράτευσε εναντίων των Ιωαννίνων όπου και την κατάλαβε. Ηττήθηκε όμως και πιάστηκε από τους Οθωμανούς βασανίζοντας τον άγρια. Μετά τις επαναστάσεις για την αποφυγή των Οθωμανικών αντιποίνων μάλλον, γίνεται μια μεγάλη μετακίνηση πληθυσμού. Πολλά χωριά αδειάζουν και ερημώνονται, όπως και η Μηλιά, χάνοντας το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της για πάντα. Ενα άλλο στοιχείο που μπορεί να δεθεί με τον Θρύλο (με το ψάρι που αναφέρεται) είναι οι θανατηφόρες επιδημίες που έπληξαν την Θεσσαλία από το 1650 και μετά. Ισως να έφτασαν εδώ πάνω και να αφάνισαν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Ο Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ το 1806 πέρασε από την περιοχή και ανάφερε ότι η Μηλιά είχε 25 γεωργικές οικογένειες που ήταν τσιφλίκι των χριστιανών αρχόντων από το Χαλίκι.
Το 1881 με την συνθήκη του Βερολίνου η Ελλάδα προσάρτησε την Θεσσαλία. Για πρώτη φορά η περιοχή του Ασπροποτάμου βρίσκεται μέσα στην ελεύθερη Ελλάδα και κοντά στα σύνορα. Τελευταίος σταθμός στο ταξίδι μας είναι η εισβολή και η καταστροφή πολλών χωρίων στην κατοχή το 1943 από τους Γερμανούς. Μετά τον Σεπτέμβριο του 1943 ο Γερμανικός στρατός κινήθηκε εναντίων των Ανταρτών με σκοπό να αποτρέψει την παράδοση τμημάτων του Ιταλικού Στράτου στους Αντάρτες. Η δολοφονία μερικών Γερμανών στρατιωτών από τους αντάρτες ήτανε η αφορμή για την καταστροφή στα χωρία μας.
Η οδική σύνδεση με την Καλαμπάκα και τα υπόλοιπα χωρία ξεκίνησε την δεκαετία του 1950 από στρατιωτικές μονάδες ΜΟΜΑ, και ολοκληρώθηκε με την ασφαλτόστρωση πριν από μερικά χρόνια. Η Γέφυρα του χωρίου τοποθετήθηκε την δεκαετία του 1960 και είναι τύπου μπέλευ.
(πηγή: www.milia-aspropotamou.gr)
